Telkens wanneer de Roshi op Bremen landt, begint het meteen ook te sneeuwen. De afgelopen drie jaar was het tijdens de januari-sesshin de hele week wit buiten. Alsof hij die sneeuw voor ons meebrengt uit Japan. En dat is goed, want kou en zen gaan prima samen. (meer…)
Van Maria kreeg ik een kaartje met daarop een sumi-e van Jizo. En daarnaast stond deze tekst van zenmeester Dogen:
But do not ask me where I am going
As I travel in the limitless world
Where every step I take is my home
Jizo is de Boeddhistische patroon van reizigers en pelgrims. Vandaar ook dat die tekst er zo goed bij past. Dogen schetst het beeld van iemand die de wijde wereld is ingetrokken, alles achter zich heeft gelaten en gaat, daar waar zijn voeten hem brengen.
Maar het is meer dan alleen een beeld. Het is een fundamentele levenswaarheid. Of misschien nog simpeler: een feitelijke constatering. Namelijk dat je niet ergens anders kúnt zijn dan daar waar je nu bent. En dat is je thuis. Want waar zou dat anders kunnen zijn?
Soms overvalt een gevoel van thuiskomen je op een totaal onverwacht moment. Dat overkwam me laatst in de Lange Jansstraat. (meer…)
Het heeft even geduurd, maar mijn nieuwe boek Zen – Adem – Energie is eindelijk af!
Bertjan Oosterbeek bracht een jaar door in het Japanse zenklooster Sogenji. In dit boek schrijft hij over wat zenmeester Shodo Harada hem leerde over zentraining. ‘Zitten en ademen zijn geen vaardigheden voor zenmeditatie. Zen ís zitten en ademen.’
Ikko had me op het idee gebracht. ‘Ik eet iedere dag een handje hazelnoten. Iedere herfst verzamel ik twee emmers vol… genoeg voor een heel jaar. Voedzaam, gezond… en ook nog eens gratis, want je kunt ze overal vinden.’ Aldus Ikko.
Nou ben ik altijd zeer gespitst op alles wat voedzaam, gezond, maar vooral ook GRATIS is. Dus ik op zoek naar hazelnoten. (meer…)
Doyu-san desu, ofwel: Dit is Doyu. Toen ik deze foto van hem maakte – mediterend in de zendo van Sogenji – heette hij overigens nog ‘gewoon’ Nakao. De naam Doyu kreeg hij een jaar later, op de dag dat hij tot monnik gewijd werd. Doyu betekent ‘de weg van de vriendelijkheid’. Meestal krijg je zo’n naam mee ter inspiratie, als iets waarop je jezelf en je zentraining kunt richten. Maar in het geval van Doyu was het een naam die al goed bij hem paste. Hij is namelijk de zachtaardigheid zelve.
Het is mede dankzij hem dat ik de eerste maanden in Sogenji goed ben doorgekomen. Hij hielp me met van alles. Vlak voor mijn allereerste osesshin – een intensieve trainingsperiode van zeven dagen – kwam hij bijvoorbeeld met een potje tijgerbalsem naar me toe: ‘Bertjan-san!!! Deze week gaan we héééél véééél mediteren… als je nou pijn krijgt, smeer dan dit op je knieën…’
Maar wat me vooral is bijgebleven, is zijn helderheid van geest. Ik was nog maar net in het klooster, toen tijdens de lunch zomaar ineens een van de houten schuifdeuren met een enorme klap uit de sponning viel. De hele keukenvloer lag bezaaid met glassplinters van de vensterruitjes. En terwijl ik me nog stond af te vragen wat er nou precies gebeurd was, stond Doyu met de stofzuiger het glas alweer op te zuigen. Ik weet nog hoe verbaasd ik was – ‘Waar haalt ‘ie in hemelsnaam zo snel die stofzuiger vandaan?!?’
En hoe onhandig ik mezelf toen voelde ook. Waarom was ík niet op het idee gekomen om de stofzuiger te gaan pakken? Want dat – zien wat je te doen staat – is natuurlijk waar het in wezen om draait in Zen.
Helaas heeft Doyu Sogenji inmiddels moeten verlaten. Door ernstige gezondheidsklachten kon hij zijn zentraining niet meer voortzetten. Gelukkig heeft hij daarvoor een andere manier gevonden, als creatief therapeut. Een hele vriendelijke…
De foto staat op de kaft van mijn binnenkort te verschijnen tweede boek ‘Zen – Adem – Energie’. Meer info.
Bertjan desu 